می ایــستم امـروز خـدا را به تمـاشــا           ای محــو شکــوه تو خـداونــد سـراپا

ای جان جوان مرد به دامان تو دستـم           من نیز جــوانــم، ولی افتــاده ام از پا

آتش بــزن آتش به دلــم، کــار دلـم را           ای عشــق میــنــداز از امروز به فردا

آتش بزن آتش به دلم ای پــســر عشق           یعنی که مکــن با دل من هیــچ مــدارا

با آمدنت قاعده ی عـشـق به هم خورد           لیلای تو مجنـون شد و مجنون تو لیلا

تا چشم گشودی به جهان ساقی ما گفت:           "الــمنــتــه لله که در میــکـده شـــد وا"

ابروی توپیوسته به هم خوف و رجا را           چــشــمـــان تـو کـانــــون تـولا و تبرا

ای منطق رفتار تو چون خـلـق محـمد           معـــراج بـرای تو مهــیــاست، بفرما!

این پرده ای از شور عراقی و حجازی است           پیـراهن تو چنگ و جهان دست زلیخا

دل مانده که لب های تو انگور بهشتی است           یا شیــر خــدا روی لبت کــاشته خرما

عالم همه مبهوت تماشای حسیـن است           هـر چند حسین است تو را محو تماشا

"چون چشم تو دل می برد از گوشه نشینان"           شد گوشه ی شش گوشه برای تو مهیا

از گوشۀ شش گوشه دلم با تو سفرکرد           نــاگـاه درآورد ســر از گنبد خــضـرا

مجنون علی شد همۀ شهر  ولـی من           مجنــون عـلی اکـبــر لیــلام به مــولا